Ας τα ξαναπώ: Το νερό ισοδυναμεί με το χρόνο και γεννά ομορφιά με το σωσία του. Αποτελούμενοι εν μέρει από νερό, υπηρετούμε κι εμείς την ομορφιά κατ'αυτόν τον τρόπο... Το δάκρυ αποδεικνύει ακριβώς αυτό. Γιατί εμείς φεύγουμε και η ομορφιά μένει. Γιατί έχουμε προορισμό το μέλλον, ενώ η ομορφιά το παρόν. Το δάκρυ είναι μια απόπειρα να παραμείνεις, να μείνεις πίσω, να απορροφηθείς μέσα της. Αλλά αυτό αντιτίθεται στους νόμους. Το δάκρυ είναι ένας αταβισμός, ένας φόρος τιμής του μέλλοντος στο παρελθόν. Ή αλλιώς είναι το αποτέλεσμα της αφαίρεσης του μεγαλύτερου από το μικρότερο: της ομορφιάς από τον άνθρωπο. Το ίδιο ισχύει και για την αγάπη, γιατί η αγάπη κάποιου είναι κι αυτή μεγαλύτερη από αυτόν τον ίδιο.
Γιόζεφ Μπρόντσκι (1940-1996)
Ρώσος Ποιητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου