Σύμφωνα με βασική ψυχαναλυτική θέση «επιθυμία είναι η επιθυμία του άλλου». Επιθυμούμε την αναγνώριση των άλλων ελπίζοντας ότι έτσι θα βρούμε προσωρινή προστασία από τη θεμελιώδη έλλειψη που στοιχειώνει την ύπαρξη.
Η διαλεκτική της επιθυμίας οργανώνεται μέσω δύο φαντασιακών μηχανισμών: του «ιδεώδους εγώ» (ideal ego) και του «ιδεατού εγώ» (ego ideal).
Το πρώτο οργανώνει το εγώ μας μέσα από τη φαντασιακή προβολή μιας ιδεατής ταυτότητας: ονειρεύομαι τον εαυτό μου πετυχημένο, έξυπνο, ωραίο, παρότι ξέρω ότι η αλήθεια είναι διαφορετική. Αυτή η προβολή μού επιτρέπει να ξεχάσω αποτυχίες και να ουδετεροποιήσω αδυναμίες, να βάλω μάσκα πρίγκιπα πάνω στη μορφή βατράχου.
Το δεύτερο, το «ιδεατό εγώ», είναι ακόμη πιο σημαντικό για την ψυχική ισορροπία: για να γίνω αντικείμενο επιθυμίας, προσπαθώ να δω τον εαυτό μου από τη σκοπιά του άλλου και να γίνω ή να πράξω αυτό που νομίζω ότι ο άλλος περιμένει από μένα.
Απόσπασμα από άρθρο του Κώστα Δουζίνα στην Εφημερίδα των Συντακτών
http://www.efsyn.gr/?p=190250
Η διαλεκτική της επιθυμίας οργανώνεται μέσω δύο φαντασιακών μηχανισμών: του «ιδεώδους εγώ» (ideal ego) και του «ιδεατού εγώ» (ego ideal).
Το πρώτο οργανώνει το εγώ μας μέσα από τη φαντασιακή προβολή μιας ιδεατής ταυτότητας: ονειρεύομαι τον εαυτό μου πετυχημένο, έξυπνο, ωραίο, παρότι ξέρω ότι η αλήθεια είναι διαφορετική. Αυτή η προβολή μού επιτρέπει να ξεχάσω αποτυχίες και να ουδετεροποιήσω αδυναμίες, να βάλω μάσκα πρίγκιπα πάνω στη μορφή βατράχου.
Το δεύτερο, το «ιδεατό εγώ», είναι ακόμη πιο σημαντικό για την ψυχική ισορροπία: για να γίνω αντικείμενο επιθυμίας, προσπαθώ να δω τον εαυτό μου από τη σκοπιά του άλλου και να γίνω ή να πράξω αυτό που νομίζω ότι ο άλλος περιμένει από μένα.
Απόσπασμα από άρθρο του Κώστα Δουζίνα στην Εφημερίδα των Συντακτών
http://www.efsyn.gr/?p=190250
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου