Ipso facto είναι ένας λατινικός όρος ο οποίο σημαίνει : με αυτό καθαυτό το γεγονός, με βάση το γεγονός αυτό, από το ίδιο το γεγονός (προκύπτει..)
Χρησιμοποιείται όταν κάτι είναι τόσο σαφές που δεν υπάρχει ανάγκη για οποιαδήποτε επεξεργασία.
Αναλυτικά:
"η έκφραση αυτή που σημαίνει ‘από αυτό το ίδιο το γεγονός’ , ή αν θέλετε ‘από την αυτότητα του γεγονότος’ και την οποία, ενίοτε αντικαθιστούσαν στα λατινικά από τον όρο eo ipso ‘από αυτό το ίδιο’ ή ακόμη – πράγμα που αδιόρατα διαφέρει στα λατινικά –‘από αυτόν τον ίδιο’ ή αλλιώς, για να είναι κανείς ακόμη πιο σχολαστικός ‘από αυτόν καθεαυτόν’, χρησιμοποιείται εδώ, σε σχέση με το ‘ίδιον’ ή την ‘αυτότητα του ιδίου’.
Το διακύβευμα είναι στην ουσία η κύρια διατύπωση ego sum, η οποία απέχει πολύ από το να σημαίνει περιοριστικά ‘εγώ είμαι’, αφού στην πραγματικότητα διατυπώνει το εξής, ότι το υποκείμενο του sum –το πρώτο πρόσωπο του ενικού, που ήδη εγγράφεται (eo ipso) στη ρηματική μορφή sum, χωρίς καμιά προσθήκη αντωνυμίας να είναι αναγκαία- το υποκείμενο αυτού του ‘είναι’ που δηλώνεται από το ρήμα, δηλ. αυτό το ίδιο το είναι, στην πλέον προσίδια οντολογική του ιδιότητα ( στο ίδιο το είναι του), αυτό το είναι λοιπόν ή αυτό το όν, στο βαθμό που είναι, είναι εγώ είμαι αυτό, εγώ που το διατυπώνω, ego, αντωνυμία εντέλει πλεοναστική, της οποίας όμως ο υπερβολικός χαρακτήρας αποδεικνύεται συνεκτατός και συνουσιώδης με την οντολογική ιδιότητα για την οπoία πρόκειται."
Χρησιμοποιείται όταν κάτι είναι τόσο σαφές που δεν υπάρχει ανάγκη για οποιαδήποτε επεξεργασία.
Αναλυτικά:
"η έκφραση αυτή που σημαίνει ‘από αυτό το ίδιο το γεγονός’ , ή αν θέλετε ‘από την αυτότητα του γεγονότος’ και την οποία, ενίοτε αντικαθιστούσαν στα λατινικά από τον όρο eo ipso ‘από αυτό το ίδιο’ ή ακόμη – πράγμα που αδιόρατα διαφέρει στα λατινικά –‘από αυτόν τον ίδιο’ ή αλλιώς, για να είναι κανείς ακόμη πιο σχολαστικός ‘από αυτόν καθεαυτόν’, χρησιμοποιείται εδώ, σε σχέση με το ‘ίδιον’ ή την ‘αυτότητα του ιδίου’.
Το διακύβευμα είναι στην ουσία η κύρια διατύπωση ego sum, η οποία απέχει πολύ από το να σημαίνει περιοριστικά ‘εγώ είμαι’, αφού στην πραγματικότητα διατυπώνει το εξής, ότι το υποκείμενο του sum –το πρώτο πρόσωπο του ενικού, που ήδη εγγράφεται (eo ipso) στη ρηματική μορφή sum, χωρίς καμιά προσθήκη αντωνυμίας να είναι αναγκαία- το υποκείμενο αυτού του ‘είναι’ που δηλώνεται από το ρήμα, δηλ. αυτό το ίδιο το είναι, στην πλέον προσίδια οντολογική του ιδιότητα ( στο ίδιο το είναι του), αυτό το είναι λοιπόν ή αυτό το όν, στο βαθμό που είναι, είναι εγώ είμαι αυτό, εγώ που το διατυπώνω, ego, αντωνυμία εντέλει πλεοναστική, της οποίας όμως ο υπερβολικός χαρακτήρας αποδεικνύεται συνεκτατός και συνουσιώδης με την οντολογική ιδιότητα για την οπoία πρόκειται."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου